فحش چیست ؟ فحش آن تکواژگزارهای است (Holophrasis) که همهٔ جان آدمی را یکجا بیهیچ برش ساختاری زیرنهاد به بیرون پرتاب میکند، یا بهتر بگوییم بر سر دیگری میکوبد. فحش، این «ناسزای» گهگاه بسیار سزا، 'هیچ' ِ دیگری را در پردهٔ توانفرمایی نرهاینش میآشکارد. فحاش، همچون سوداپریش (ملانکولیک) نگاه بر راستینهای دوخته است که جهان وانمودها پشت پردهٔ 'واقعیت' و 'ادبمندی' پنهان میکنند. فحاش، همچون دیدزن نگاهکام (voyeur)، در پی بیرون کشیدن و آشکاردن خویشینترین بخش دیگری است، تا بلکه دلهرهاش را برانگیزد، آنهم در کِردی (Act) که نشان از در-ماندگی سخن دارد. بدینگونه میبینیم که پیوندی است میان 'دیوانگی' و فحاشی. با ماست که در روزگار وانمودگری، به دیوانگی بخندیم یا به ادبمندی لبخندی زنیم.