«فاشیستها خود را علمدار نظم و انضباط در مقابل تهدید توده ها میدانند ... نبودن آرامش اجتماعی و نارضایتی های ملیون افراطی ... فلج بودن دستگاههای دولتی به فاشیست فرصت مناسبی میدهد تا امور کشور را قبضه کند ... سازمانهای فاشیسم بر اصول طبقاتی استوار است . فاشیستها توجه و پشتیبانی مردم را ... در مورد تامین کار و رفاه عمومی به دست می آورند ، ولی قدرت حقیقی در دست طبقات ممتازه است .»« فاشیسم در واقع ... در آن واحد دارای دو تضاد است . یعنی متناوبا طبیعت انسان را ترفیع و تنزیل می دهد . فاشیسم به جای مسرت ، وظیفه ؛ به جای آزادی ، اتوریته ؛ به جای مساوات ، سلسه مراتب؛ و به جای کمیت ، کیفیت را قرار می دهد . دوره فاشیسم ناشی از الیگارشی دوره پیچیده ای است . ظاهر همه امور به یک دوره انقلابی شبیه است ، اما در باطن یک ارتجاع زر پرست و سفاک ، ستون فقرات ملتی را میشکند و مردم را زیر بار فقر و فاقه ، ارتجاع ، نکبت و فساد تا میکند